# Εισαγωγή
# Γερμανικό αλφάβητο
Το γερμανικό αλφάβητο αποτελείται από 26 κύρια γράμματα (Α, Β, ... Ζ), από 3 ειδικούς χαρακτήρες (Ä, Ö, Ü) και το εστσετ (ß). Συγκεκριμένα υπάρχουν 9 φωνήεντα (a, e, i, o, u, y, ä, ö, ü) και 20 σύμφωνα (b, c, d, f, g, h, j, k, l, m, n, p, q, r, s, t, v, w, x, z).
Είναι αρκετά εύκολο να μάθει κάποιος το γερμανικό αλφάβητο, καθώς μοιάζει πάρα πολύ με το αγγλικό. Κυρίως χρησιμοποιείται στη Γερμανία,στην Αυστρία, στην Ελβετία, στο Λιχτενστάιν, στο Λουξεμβούργο αλλά και σε χώρες γερμανικής μειονότητας.
| Γράμμα | Προφορά | Γράμμα | Προφορά |
|---|---|---|---|
| A, a | α | P, p | πε |
| B, b | μπε | Q, q | κου |
| C, c | τσε | R, r | ερ |
| D, d | ντε | S, s | ες |
| E, e | ε | T, t | τε |
| F, f | εφ | U, u | ου |
| G, g | γκε | V, v | φάου |
| H, h | χα | W, w | βε |
| I, i | ι | X, x | ιξ |
| J, j | γιοτ | Y, y | ύψιλον |
| K, k | κα | Z, z | τσετ |
| L, l | ελ | ẞ, ß | εστσετ |
| M, m | εμ | Ä, ä | ε |
| N, n | εν | Ö, ö | ε |
| O, o | ο | Ü, ü | ι |
# Σημεία στίξης
Όπως και σε κάθε γλώσσα, έτσι και στη γερμανική υπάρχουν σημεία στίξης. Ως σημεία στίξης ορίζουμε τα σύμβολα που χρησιμοποιούμε στις λέξεις έτσι ώστε να μας διευκολύνουν στην ανάγνωση. Παρακάτω παραθέτονται μαζί με την γερμανική τους μετάφραση.
# Σημεία στίξης
punctuation
- Τελεία ή αλλιώς Punkt → .
- Κόμμα ή αλλιώς Komma → ,
- Άνω κάτω τελεία ή αλλιώς Doppelpunkt → :
- Παύλα ή αλλιώς Gedankenstrich - Bis-Strich → -
- Θαυμαστικό ή Ausrufezeichen → !
- Ερωτηματικό ή αλλιώς Fragezeichen → ?
- Ελληνικό ερωτιματικό ή Strichpunkt - Semikolon → ;
- Απόστροφος ή Apostroph → ’
- Εισαγωγικά ή αλλιώς Anführungszeichen → << >>, < >, „ “, ‚ ‘
- Παρένθεση ή αλλιώς Klammern → ( ), [ ]
- Κάθετη ή Schrägstriche → \, /
# Βασικοί κανόνες προφοράς
# Umlaut
Umlaut
- ä - ε (π.χ. kämpfen - κέμπφεν)
- ö - ε
- ü - ι (π.χ. büro - μπιρό)
Umlaut είναι διαλυτικά που δέχονται μόνο τα φωνήεντα a, o , u και αλλάζει η προφορά τους.
# Δίφθογγοι
Diphthonge
- au - άου (π.χ. bauen - μπάουεν)
- eu - όι (π.χ. euro - όιρο)
- ei - άι (π.χ. vereinbar - φεράινμπαρ)
- äu - όι (π.χ. äugeln - όιγκελν)
- ie - ι (π.χ. Liebe - λίμπε)
- ai - άι (π.χ. Mainz - Μάιντς)
# Στο τέλος της λέξης
am Ende
- Όταν b, d, g βρίσκονται στο τέλος της λέξης, προφέρονται "π" , "τ", "κ" αντίστοιχα. (π.χ. gelb, hemd, Flug - γκελπ, χεμτ, φλουκ)
- Όταν ig βρίσκεται στο τέλος της λέξης, προφέρεται "ιχ". (π.χ. häufig - χόιφιχ)
# S
S
- Όταν βρίσκεται πριν από φωνήεν, προφέρεται "ζ" (π.χ. sehr - ζεαρ)
- όταν βρίσκεται στην αρχή της λέξης πρίν από t ή p, προφέρεται "σ" βαρύ. (π.χ. spielen - σπίλεν)
# H
H
- Όταν βρίσκεται στην αρχή της λέξης, προφέρεται ελαφρύ "χ". (π.χ. Heimat - χάιματ)
- Όταν βρίσκεται στη μέση ή στο τέλος της λέξης δεν προφέρεται. (π.χ. sehen - ζέεν)
# Άλλα
Andere
- ch - χ (π.χ. doch - ντοχ)
- sch - σ (βαρύ) (π.χ. schon - σον)
- ck - κ (π.χ. μπάκεν)
- ß- σ (π.χ. heiße - χάισε)